Een fossiel dat decennialang onopgemerkt in een Indiaas museum lag, zet onze kennis over de eerste vleesetende dinosauriërs flink op z’n kop.
Het internationale onderzoeksteam onder leiding van de Argentijnse paleontoloog Martín D. Ezcurra – gepubliceerd in Royal Society Open Science – ontdekte een compleet onbekende soort uit de Herrerasauridae-groep die langer leefde, én in een veel groter gebied dan we tot nu toe dachten.
Het recente specimen is gevonden in het Pranhita-Godavari-bekken in India. daarmee groeit niet alleen het geografische bereik van de herrerasaurussen, maar schuift hun tijdlijn óók miljoenen jaren op. Tot nu waren deze dino’s alleen in Zuid-Amerika bekend — dit nieuwe bewijs laat zien dat ze zich veel verder verspreidden.
Trias-roofdier uit India herschrijft het dinoverhaal
Het fossiel – bewaard onder catalogusnummer ISIR 282 – bestaat uit delen van het bekken en de staart. Genoeg voor een correcte soortherkenning. Opgegraven in de jaren 80 door paleontoloog T.S. Kutty, kreeg het nu pas – dankzij moderne tools – de aandacht die het verdient.
De naam? Maleriraptor kuttyi, als eerbetoon aan de Maleri-formatie én de oorspronkelijke ontdekker.
Hoe zag deze uitgestorven vleeseter eruit?
Deze dino was zo’n twee meter lang en liep op twee poten — typisch voor herrerasauriërs, een vrij primitieve groep vleeseters. Maar: het dier vertoonde juist opvallende anatomische verschillen.
zijn schaambeen liep recht naar beneden, zonder die verbreding aan het uiteinde die andere soorten vaak hebben. En er zijn méér verschilpunten in de heup en wervels, wat wijst op een afwijkend en langer evolutionair pad.
Ongeveer 220 miljoen jaar geleden leefde Maleriraptor in een landschap met vooral varens en coniferen — samen met andere primitieve dino’s en reptielen.
Hoewel deze soort niet dé hoofdroofdier was, bewijzen zijn lichaamsbouw en lenigheid dat het een zeer efficiënte jager in dat ecosysteem kon zijn. Waarschijnlijk schoot hij kleine zoogdieren of andere reptielen te pakken – snelle types maar net iets minder snel dan hij.
Wat onthult dit Indiase fossiel?
Een belangijke, onverwachte vondst: de datering plaatst het fossiel aan het begin van het Norien — direct na een grote eco-crisis tijdens het Trias. Wetenschappers dachten dat de herrerasauriërs vlak na hun opkomst alweer waren uitgestorven, maar deze soort blijkt in India veel langer te hebben overleefd — tegen de Indo-Gangese vlaktes aan.
En niet onbelangrijk: De Indiase vondst suggereert dat dit type dino veel wijder verspreid was dan eerder aangenomen. Ze bevolkten in de oertijd meerdere delen van Pangea, vóórdat dit supercontinent uit elkaar viel — een echt globetrotter, zou je nu zeggen.
Nieuwe technologie onthult vergeten dino-fossielen
Ezcurra’s team zette filogenetische matrixtools en computeranalyse in om de precieze familieplek van de nieuwe soort te vinden. Dat was extra lastig: het fossiel mist hele delen van de schedel – normaal essentieel voor herkenning.
Met kwantitatieve fylogenetica kon het team Maleriraptor eindelijk juist plaatsen. Hier was technologie doorslaggevender dan het bot zelf: zo laten computermodellen steeds vaker fossiele ‘mysteries’ oplossen — zelfs als de vondsten niet perfect bewaard zijn.
Het verhaal van Maleriraptor kuttyi laat zien hoeveel waarde er nog schuilt in oude fossielen, zeker als we ze — gewapend met moderne technieken — opnieuw bekijken. Wie weet wat er nog ligt te wachten in de archieven van Naturalis of het Teylers Museum?