Oostenrijk verraste de wereld met misschien wel de duurzaamste vondst van het decennium. Men heeft daar een slimme manier ontwikkeld om oude batterijen als het ware “te planten” en er vervolgens schone brandstof uit te halen. De realiteit is dat afgedankte batterijen—met hun giftige stoffen en metalen—al jarenlang een groeiend probleem zijn voor natuur en gezondheid, ook in Nederland waar jaarlijks tonnen batterijen in het afval verdwijnen.
Als u zich ooit afvroeg: wat gebeurt er eigenlijk met al die lege batterijen? Het antwoord was tot kortgeleden weinig hoopgevend. Dankzij de ontdekking uit Oostenrijk lijken schadelijke stoffen als lood, lithium en nikkel in één klap niet langer een louter milieuprobleem, maar worden ze straks gewoon een bron voor nieuwe energiebronnen.
Waarom batterijen recyclen zo noodzakelijk is geworden
Batterijen bevatten zware metalen en toxische stoffen die, als ze verkeerd worden weggegooid, kunnen lekken in onze grond en het grondwater. Zo’n scenario brengt niet alleen het milieu, maar indirect ook onze gezondheid in gevaar. Het is een ongemakkelijke waarheid: dat batterij die u gisteren weggooide, kan vandaag in het drinkwater van Rotterdam terugkomen.
Uiteraard bevatten batterijen ook waardevolle materialen. Lood, nikkel, aluminium, lithium—al deze grondstoffen kunnen opnieuw worden gebruikt, als men ze slim recyclet. Zo wordt bespaard op de winning van nieuwe delfstoffen, en worden bovendien bergen elektronisch afval voorkomen. Slim als u bedenkt dat grondstoffen steeds schaarser en duurder worden.
De Oostenrijkse doorbraak: van afval naar kans
Onderzoekers van het Instituut voor Materiaalchemie aan de Technische Universiteit van Wenen vonden een manier om oude nikkel-metaalhydride (Ni-MH) batterijen om te bouwen tot een nanokatalysator. Met behulp van nikkel uit batterijen en alumina uit aluminiumfolie ontwikkelden ze een innovatie die CO2 in methaan – een schone brandstof – kan omzetten.
Voor de industrie betekent dit een kleine revolutie. Zeker in een jaar waarin uitvindingen als de “afvalbatterij” (die restafval als grondstof gebruikt) volop de schijnwerpers halen, sluit deze vondst prachtig aan bij de Europese trend om circulair te produceren.
De nieuwe norm voor batterijrecycling in Oostenrijk
Het mooie is: het proces werkt zonder brute hitte of extreme omstandigheden, wat het extra geschikt maakt voor grootschalige toepassing. In de praktijk wordt 92-96% aluminiumoxide en 4-8% nikkel gemengd, waarna bij circa 250°C CO2 plus waterstof gas efficiënt wordt omgezet in methaan.
Een ander interessant feitje: waar veel katalysatoren na verloop van tijd slechter presteren, blijft deze Oostenrijkse uitvinding jarenlang even krachtig—dat scheelt kosten, moeite en uitstoot.
Oostenrijk denkt circulair: het kringloopmodel is dé sleutel
Wat echt vernieuwend is: deze katalysatoren kunnen zelf eenvoudig worden gerecycled tot nieuwe catalysator-poeders. Hierdoor wordt afval tot een minimum beperkt en blijft de ecologische voetafdruk vrijwel nul. Voor wie bij bedrijven als Renewi werkt, zal dit als muziek in de oren klinken.
De onderzoekers mikken duidelijk op schaalvoordeel: als meer landen deze techniek omarmen, wordt batterij-afval hopelijk overal gezien als kans in plaats van last. Dat kan tot flinke CO2-besparing en minder energieverbruik leiden.
Nu het team in Oostenrijk experimenteert met toepassingen op grotere schaal, houden specialisten uit heel Europa de resultaten in de gaten. Zouden deze nanokatalysatoren ook onze industrie kunnen vergroenen? Feit blijft: minder schadelijke uitstoot en zoveel mogelijk recycling is precies wat Nederland—en de rest van de EU—nu kan gebruiken.
Zo innoveert Oostenrijk als eerste land waar men letterlijk oude batterijen “plant” en er brandstof uit oogst. Echt een omslagpunt, in een industrie die zichzelf opnieuw moet heruitvinden na de hype van bejubelde “beste batterijen ter wereld”—waarvan sommigen nog verrassend uit het Midden-Oosten kwamen en van gerecyclede kleding waren gemaakt. De cirkel lijkt rond.