Wat ooit begon als een spontaan avontuur op zee, is voor Mario Salcedo inmiddels een gewoonte geworden waar de meeste mensen alleen van kunnen dromen. geboren in Cuba, jarenlang een financieel zwaargewicht in Miami en sinds 2000 — tja, gewoon aan boord. Mario gaf zijn leven op het vasteland op, verkocht huizen, zei zijn kantoorbaan vaarwel en besloot: ik leef voortaan op een cruiseschip.
Sindsdien is Mario nauwelijks nog aan wal geweest. Zijn thuis? Een hut met privébalkon, snelle wifi en elke ochtend uitzicht op eindeloze golven, meestal op schepen van Royal Caribbean. “Voor mij is een cruise geen ontsnapping — dit ís mijn leven,” zegt hij daarover. Zijn routine is net zo gesmeerd als de machines van het schip: op tijd uit de veren, sporten op het dek en daarna investeren doen vanaf zijn laptop met zeezicht. Gepensioneerd? Officieel wel, maar Mario werkt gewoon door: “Mijn kantoor is letterlijk aan boord. Meer heb ik niet nodig.”
De middagen zijn vaak gevuld met shows, goede gesprekken met de crew, of met foto’s maken van het dagelijkse leven aan boord. wie dacht dat cruisen saai is, moet Mario’s dag eens volgen.
Uitdagingen van een drijvend bestaan
Zo’n drijvend bestaan heeft natuurlijk ook een keerzijde. Twintig jaar nauwelijks vaste grond onder je voeten? Dat levert iets op wat artsen “ontschepingssyndroom” noemen — je hersenen blijven beweging voelen, zelfs als je aan wal bent. Mario geeft toe: “Recht lopen is soms een klus. Het voelt alsof het tapijt onder mijn voeten golft.”
Ook sociaal kan het weleens zoeken zijn. Elke week weer nieuwe gezichten aan tafel, afscheid nemen hoort erbij. Toch bouwde Mario stevige contacten op met bemanningsleden en vaste passagiers. “Hier is alles tijdelijk, behalve ik,” zegt hij glimlachend.
Leven buiten de norm
In ruim twintig jaar zag Mario meer van de wereld dan de meeste landrotten ooit zullen doen. Hij houdt vooral van routes langs het Caribisch gebied en de Middellandse Zee, maar eerlijk gezegd: de bestemming doet er niet zoveel toe. “Mijn adres is het schip. Alleen daar voel ik me thuis.”
Het prijskaartje? Ongeveer 100.000 dollar per jaar — maar Mario klaagt niet. In totaal gaf hij inmiddels meer dan 2,5 miljoen dollar uit aan zijn zeeleven. Spijt? Geen moment. “Ik zie het als investeren in vrijheid. Op het land zijn er altijd verplichtingen, hier is het leven zoveel lichter.”
Niet gek: onder cruisefans is Mario inmiddels een levende legende. Zijn verhaal inspireert wereldwijd, omdat hij een radicaal nieuw idee van pensionering en geluk laat zien. “Niet iedereen is gemaakt voor een leven aan wal,” besluit hij — en zijn rustige glimlach laat zien dat hij dat meent. Misschien zit het echte thuisgevoel soms wel midden op zee, waar alles continu verandert.