De realiteit: stijgende prijzen, dalend besteedbaar inkomen
De huurprijzen rijzen de pan uit — wie een beetje recente cijfers heeft gezien, weet dat het in 2025 niet makkelijker is geworden. Maria Teresa, 80 jaar, weduwe en gepensioneerde in hartje Amsterdam, staat voor een onmogelijk dilemma. Haar pensioen is €840 per maand. De huur? €1.200. Het rekensommetje is snel gemaakt: zonder aanvullende inkomsten raakt ze volledig in het nauw.
Wat doet Maria? Ze deelt, min of meer onder de radar, haar appartement met twee studenten. “Zonder hen zou ik het echt niet redden”, vertelt ze in alle eerlijkheid. Er is geen officieel contract — dat maakt het allemaal wat onzeker. Maar wat moet je als vaste lasten elke euro opslokken?
Wat gebeurt er als je pensioen niet opweegt tegen de huur?
Alles is duurder geworden — boodschappen, energie, zelfs water. Maria, die gewend was zo nu en dan een visje te eten of met vrienden het theater te bezoeken, heeft daar nu geen geld meer voor. “Boodschappen zijn bizar prijzig — verse vis komt er niet meer in.” Soms vergeet je hoe ingrijpend kleine offers kunnen zijn, tot je zelf aan het rekenen slaat.
De gedachte niet te kunnen verlengen huur maakt haar nerveus. Over sancties bij illegaal onderverhuren wil ze amper nadenken. De situatie wordt des te wranger als je weet dat Maria jarenlang zwart heeft gewerkt en amper sociale premies heeft opgebouwd. “Over de toekomst dacht ik nooit na. Nu is het zover en kan ik mijn rekeningen nauwelijks betalen.” Zo ziet de harde realiteit van pensioen anno 2025 eruit.
Huur slokt alles op: nauwelijks geld voor het leven zelf
Wat er overblijft nadat de huur is betaald? Nauwelijks genoeg. Maria kan de energierekening, het openbaar vervoer en haar eten ternauwernood bekostigen. Toch zoekt ze houvast in kleine dingen — een koffietje met vrienden, een babbeltje buiten de deur. Haar enige ‘luxe’? Hydro-therapielessen bij een buurtgym — dankzij subsidie kost haar dat €16 per maand. “Naar het theater of bioscoop ga ik al jaren niet meer. Dit is mijn uitje.”
Het is nauwelijks voor te stellen dat een Amsterdamse 80-jarige zich zoveel moet ontzeggen. Maar vraag na in de buurt en je hoort hetzelfde verhaal bij meer mensen. “Ook die meiden die hier wonen maken zich zorgen over hun toekomst en pensioen.”
Maria’s belangrijkste offers om rond te komen
- Andere boodschappen: verse vis en luxe producten zijn geschrapt.
- Woning delen: tweemaal onderverhuur om de huur te dekken.
- Geen uitjes: theater, bioscoop — die tijd is even voorbij.
- Kiezen voor gesubsidieerde activiteiten: hydrotherapie als betaalbare voldoening.
“Ik zoek hulp vanwege mijn leeftijd”: de oproep van een gepensioneerde vrouw
Met slechts 11 betaalde werkjaren op haar historische cv, mist Maria voldoende opgebouwde rechten. Geen aanvullende inkomsten of spaargeld. “Ik voel me onzeker. Volgens de wet mag ik het niet, maar ik moet die kamers wel verhuren.” Haar persoonlijke verhaal maakt pijnlijk duidelijk waar het bij veel ouderen misgaat: wie te weinig pensioen opbouwt, wordt door stijgende lasten snel de dupe van zijn eigen verleden én een falend systeem.
“Ik zou zo graag een beetje meer hulp krijgen, gewoon vanwege mijn leeftijd”, benadrukt ze. Het lijkt een simpele wens in een land als Nederland, waar ouderenzorg een speerpunt zou moeten zijn. Steeds meer ouderen in haar buurt vragen zich af hoe ze straks hun huur, zorg en dagelijkse levensonderhoud moeten betalen.
Toch blijft Maria zo positief mogelijk. Met vriendinnen koffiedrinken, samen wandelen — het is haar medicijn tegen somberheid. “Met alle belastingen en kosten vandaag de dag is het echt niet te doen”, vat ze samen. Haar advies? Laat je niet verleiden om zwart te werken, denk na over de toekomst en bouw zo zeker mogelijk een goede oudedagsvoorziening op.
Huisvesting als grondrecht: tijd voor structurele oplossingen
Maria’s verhaal is één van velen. In 2025 is het besef doorgedrongen: zonder structurele oplossingen blijft wonen voor ouderen met een krap pensioen een onmogelijke opgave. In het beste geval slaag je erin je hoofd boven water te houden — in het slechtste verdwijn je tussen de regels. Laten we eerlijk zijn: een dak boven je hoofd is geen luxe, het is een basisbehoefte.