Stelt u zich voor: onder de drukke straten van Lima, verscholen tussen moderne gebouwen, lag 1800 jaar geschiedenis gewoon op ontdekking te wachten. De Peruaanse hoofdstad — een stad waar je eerder aan ceviche en files denkt dan aan archeologische sensatie — heeft recent twee opmerkelijke begrafenisplaatsen opgeleverd. Eén daarvan betreft een kind, de ander een volwassene — en volgens experts dateren ze tussen de 1300 en 1800 jaar oud.
Dit soort vondsten benadrukken de ongekende historische rijkdom die vaak letterlijk onder onze voeten begraven ligt. Hier gebeurde de ontdekking trouwens tussen het lawaai van boormachines tijdens de aanleg van aardgasleidingen in Miraflores, een van de wijken waar je eerder op zoek bent naar een goede koffie dan naar oud erfgoed.
Jesús Bahamonde, archeoloog en woordvoerder van Cálidda (de lokale gasmaatschappij), schetst het treffend: “Deze ontdekking herinnert ons eraan hoeveel geschiedenis nog verborgen zit in onze stad.”
Menselijke resten die nieuwsgierigheid prikkelen
De archeologen troffen een volwassen persoon aan die op de linkerzijde lag, knieën opgetrokken, met vlak naast zich een omgekeerde pot. In diezelfde pot vonden zij de resten van een kind — een detail dat zelfs doorgewinterde specialisten kippenvel bezorgt. De geometrische decoraties op het aardewerk wijzen erop dat het om een begrafenis uit de precolumbiaanse Lima-cultuur gaat, uniek voor deze regio.
Volgens Bahamonde werd alles gevonden terwijl men gewoon bezig was met graafwerkzaamheden voor het vernieuwen van het gasnet. eerlijk gezegd verwacht je eerder oude fietsonderdelen of gebroken tegelwerk — en niet patriaal erfgoed uit de tijd dat Amsterdam nog niet eens bestond.
De Lima-cultuur speelde zich af langs de centrale Peruaanse kust, van ongeveer het jaar 100 tot 600 na Christus. Nog altijd zijn restanten van deze beschaving zichtbaar in de stad, zoals de bekende piramidevormige Huaca Pucllana in Miraflores (absoluut de moeite om eens rond te dwalen als u in Lima bent), opvallend dicht bij de vindplaats.
Wat deze cultuur bijzonder maakt, zijn hun bouwwerken van adobe en rivierstenen. Sommige opgravingen tonen zelfs aanwijzingen dat er connecties waren met andere samenlevingen — noordwaarts richting Trujillo, of juist zuidelijk richting Paracas.
Wat gebeurt er na zo’n onverwachte archeologische vondst?
Als bij het graafwerk menselijke resten boven komen, moet het burgerlijke werk direct stilgelegd worden. Alle verdere handelingen mogen alleen nog uitgevoerd worden door erkende archeologen — dat is wettelijk verplicht én volgens de lokale mores een kwestie van respect voor het verleden.
Bahamonde vertelt: “Eerst worden de vondsten veiliggesteld en zorgvuldig opgegraven. Daarna gaan onze experts aan de slag met conserveren, analyseren en documenteren. Pas als het dossier helemaal afgerond is, worden de objecten en botten officieel overgedragen aan het Ministerie van Cultuur van Peru.” En zo wordt zelfs een routineklus als het aanleggen van een nieuwe gaspijp een hoofdstuk in de regionale geschiedenis.
Waarom raakt deze vondst ons in 2025 nog altijd?
Ik blijf me verbazen over hoe toevalligheden zomaar nieuw licht kunnen werpen op ons gedeelde verleden. Net als in Nederland — waar menige achtertuin bovenop Romeinse resten blijkt gebouwd — geeft Peru steeds opnieuw geheimen prijs. Deze vondst in Miraflores laat zien dat steden geen statische entiteiten zijn, maar een levendige laag over duizenden jaren mens-zijn.
- Wist u dat archeologische vondsten in Latino-Amerika jaarlijks toenemen door stedelijke ontwikkelingsprojecten?
- En dat de Huaca Pucllana tegenwoordig ook lokaal beroemd is door haar restaurant met uitzicht op opgravingen?
- Of dat de combinatie van moderne techniek en eeuwenoud vakmanschap, zoals hier bij Cálidda en de archeologen, essentieel is voor het behouden van wereldgeschiedenis?
Misschien is het de hoogste tijd om met andere ogen naar uw eigen stoeptegels te kijken — want wie weet wat daaronder verborgen ligt?